Lieve lezer,
Na de minder serieuze bijdrage van vorige maand is het tijd om weer eens een keer een actueel onderwerp aan te snijden. Maar dit doe ik niet voordat ik jullie bedankt heb voor alle leuke reacties die ik de afgelopen maanden op deze stukjes heb gekregen. Die hebben ervoor gezorgd dat ik deze bijdrages de afgelopen maanden met plezier geschreven heb. Als aankomende coschapper ben ik meer dan bereid om komend academisch jaar mijn pen een aantal keer over te dragen aan enthousiaste schrijvers binnen Pulse die hun eigen stempel op de nieuwsbrief willen drukken. Dus, pak je kans en benader Lynn voor jouw stukje roem. Voor nu, succes met de tentamens en alvast een fijne vakantie!
Een pleidooi voor de professional met passie
Eén… dat is het aantal mensen dat kwam opdagen voor het laatste college van Dr. Ben Janssen. De titaan der toxicologie heeft zijn, naar alle schijn, laatste voordracht voor zijn pensioen gegeven aan één gelukkige. Als ik de beste man een beetje inschat, zal hem dit zorgen baren. En dan niet zozeer alleen voor zichzelf, maar des te meer voor het onderwijs in de brede zin. Want waarom is de opkomst bij colleges zo bizár slecht?
Ik geef toe, er zijn een aantal voor de hand liggende factoren die hebben bijgedragen aan deze lage opkomst. Het tentamen komt namelijk dichterbij en mensen denken dat hun tijd beter gespendeerd is aan studeren dan ‘passief’ informatie vergaren. En daarnaast wist het cluster abdomen (het betrof een college voor derdejaars) simpelweg niet dat dit de last dance van dhr. Janssen was. Misschien waren er wel meer mensen gekomen als de blokplanningsgroep even een announcement geplaatst had? Dan hadden de studenten in hun egocentrisme de eigen tijd zeker niet nog steeds boven aanwezigheid bij het college verkozen? Of werd dan nog steeds gezegd: “Ik heb het te druk om naar college te gaan.” Mag ik hen erop wijzen dat de collegegever, ongeacht welk college gegeven wordt, het ongetwijfeld een stuk drukker dan jou heeft. Maar dat deze docent misschien beter met deze druk kan omgaan, of simpelweg meer passie voor het vak heeft waardoor de druk beter te dragen wordt. Natuurlijk, zij worden ervoor betaald en wij niet. Toch gaat deze vlieger niet helemaal op. Docenten staan weliswaar op de loonlijst, maar houden aan een college blijkbaar niet veel extra’s over. Daar komt nog eens bij dat hun werkzaamheden voor ons niet tot alleen het nodige beperkt blijven maar veel verder gaan.
Zo mag je de anatomie docenten altijd een mailtje sturen als je een interessant feitje gevonden hebt. En het valt op dat het gros van de collegegevers altijd contactgegevens op de laatste slide zet voor vragen, maar ook voor verzoeken voor bijvoorbeeld een dagje mee te lopen. En om maar terug te komen op Ben Janssen, persoonlijk heb ik hem eens benaderd voor leuke vragen voor een pubquiz. Hierop kreeg ik het antwoord dat hij begrijpelijkerwijs te druk was om vragen te bedenken, maar hij verwees me naar een mooie website waar ik voldoende stof kon vinden. Dit zijn allemaal voorbeelden van kleine extra dingen die professionals puur vanuit hun eigen liefde voor het vak doen. Dingen die we naar mijn mening kwijt dreigen te raken als wij er niks voor terug doen. Want waarom zou een docent allemaal kleine gunsten voor studenten doen als hun eigen passie niet wordt weerkaatst in de collegezaal? Wat doet dit met de eigen bevlogenheid voor het vak en de intrinsieke wil om les te geven? Ik kan me voorstellen dat deze afneemt, en dat is begrijpelijk, maar jammer.
We zijn immers allemaal geneeskunde gaan studeren omdat we een oprechte interesse in het vakgebied hebben. We krijgen de unieke mogelijkheid om te leren van bewezen professionals. Toch wordt deze mogelijkheid veelal niet gegrepen. Van mensen uit alle jaren hoor ik dat maar weinig mensen zin hebben om naar college te gaan. Het zou niet relevant en saai zijn en men kan de tijd beter spenderen door zelf te studeren en in de eigen tijd de boel terug te kijken.
Uiteraard is het ene college het andere niet. Sommige onderwerpen zijn voor de een interessant, voor de ander een nachtmerrie. En natuurlijk hebben we allemaal wel eens een college overgeslagen wegens overconsumptie van goudschuimend gerstenat de avond ervoor. Maar, terugkijkend op drie jaar bachelor kan ik zeggen dat colleges mij een bredere kijk op de lesstof hebben gegeven. Je gaat je tentamencijfer niet met 10% omhoog halen door naar colleges te gaan, maar je leert wel ‘actief te spelen’ met stof en deze klinisch toe te passen. Hier komt nog bij dat ik mezelf erop betrap dat ik nog het meest weet van de colleges waar ik mijn laptop heb dichtgeklapt en mijn oren open heb gezet. Want als je luistert, hoor je misschien nog wel iets wat je bevalt.
En wat dr. Ben Janssen betreft, laten we hem het afscheid geven dat hij verdient. Met een college over de ecologische gevaren van medisch afval in een afgeladen volle Maastricht zaal.