In het weekend van 24 en 25 mei mocht ik als uw verslaggever ter plaatse zijn bij hét studentensportevenement van Nederland… De batavierenrace. Sportief als zij is, was MSV Pulse natuurlijk ook aanwezig bij de grootste estafette van Nederland van Nijmegen naar Enschede.
Eenmaal aangekomen in Enschede na een barre tocht richting het Oost’n va’ ’t land werden de tenten halsoverkop opgezet, daar de weergoden ons op die betreffende vrijdag niet gezind waren. Het gekletter van de regen werd gelukkig al gauw overschaduwd door het geluid van enkele speakers. Rowwen Heze en Beppie schitterden in Enschede en de Limbo’s onder ons voelden zich alweer gauw thuis in deze vreemde, onbekende omgeving.
Nadat het kamp werd opgezet namen we afscheid van de nachtploeg en besloot het bierteam het heft in haar handen te nemen. Voor wie nu denkt: nachtploeg? Dat ga ik hier niet uit leggen, zoek het maar uit.
Het bierteam is van dusdanig belang in dit verslag dat het even een introductie verdiend. Deze ‘ploeg’ bestaat uit de leden die niet rennen maar op een ander vlak wél een topprestatie leveren. Deze prestatie bestaat uit het spelen van zo veel mogelijk potjes flunkybal in één weekend en het hardnekkig aanmoedigen van onze topatleten.
Helaas was niet iedereen van het bierteam in vorm dit betreffende weekend. Nota bene de aanvoerdster (ik noem wegens privacy redenen geen namen) moest zaterdagavond verstek laten gaan wegens een hardnekkige maagblessure. Enfin, op vrijdag was iedereen nog fris en werd traditiegetrouwe besloten om naar de pre-party in de campuskroeg te gaan. Geheel in lijn der verwachting werd er op de vrijdag dan ook weer harder gezopen dan op zaterdag. De verklaring hiervoor is héél simpel: een lading enthousiasme én een dienblad van 18 pils voor een zacht prijsje van evenveel euro’s. Bovendien besloot onze enthousiaste Commissaris Extern ook nog eens te investeren in een kleine schaal bitterballen van 200 stuks à €40, hiermee stond Pulse prompt op de eerste plaats van het bitterballenklassement. Hadden we toch nog ergens mee gewonnen dit weekend…
De rest van de avond had ik u graag meer over verteld, maar zoals wel vaker het geval is, laat mijn geheugen mij in de steek. Omstreeks 1 uur begaven wij ons allen met ons linkeroog in onze rechterbroekzak richting de tenten om nog een beetje slaap mee te pakken. Velen moesten namelijk nog een heuse prestatie afleveren.
Eén dorstige meneer besloot dat hij (nogmaals, ik noem geen namen) nog niet genoeg gezopen had en besloot zijn vergaarde dorst te lessen met een bidon gevuld met vers vijverwater. In retrospect naar eigen toegeven niet zijn meest lumineuze idee, maar het schijnt een beetje naar een mix van Heineken en Bavaria te smaken.
De ochtendgloren drongen door en de uitgeruste atleten nuttigden hun ontbijt pal naast een zorgvuldig verborgen plakkaat van bierbitterballenbraaksel achtergelaten door een anonieme feestganger (ik noem geen namen). Het bestaan van dit plakkaat werd pas aan het einde van het weekend onthuld en er werd door menigeen onthutst gereageerd. Welke vertikte idioot laat nou ook zijn maaginhoud nou midden tussen de tenten achter? Nu hoor ik u denken lieve lezer: “gadverdamme!”. Het kan nog erger: de chefkok van het plakkaat óp een tent is tot op heden nog onbekend…
Enfin, terug naar het sportieve aspect… De nachtploeg had flink haar best gedaan en Pulse stond er verdomd goed voor in de tussenstand. Het was dus zaak om dit vast te houden op de zaterdag. De ochtendploeg mocht al omstreeks 4 uur haar opwachting maken. Een enkeling was helaas voor jan met de korte achternaam opgestaan, want hun etappe werd niet gerend door een incident op het parcours.
De middagploeg mocht het klusje klaren en de stand gunstig zetten voor onze laatste atleten die van het centrum van Enschede naar de atletiekbaan bij de campus zouden rennen.
In deze zinderende apotheose kwamen Isa en Tom trots met doktersjas aan de baan op. Met de laatste aanmoedigingen van onze harde kern bewapend met een heus anti-Santé spandoek, persten zij er nog één sprintje uit.
Wat mogen we trots zijn lieve lezer. Alle atleten hadden de term ‘hard lopen’ dermate serieus genomen dat Pulse geëindigd is op een fenomenale 48e plaats van 360 teams. Dat is maar liefst 236 plekken hoger dan het noodlijdende Santé, dat amper een paar maanden na de beschamende uitslag van de voetbalwedstrijd wéér een kaakslag door onze vereniging te verwerken kreeg.
Deze triomf moest natuurlijk gevierd worden en zo vloeiden andermaal enkele liters Grolsch het keeltje in. Dit keer niet om te carbloaden, maar om de eiwitten te nuttigen voor spierherstel uiteraard. Ook op de zaterdagavond was het dus weer feest en is dit mooie weekend met een knaller afgesloten.
Sportcie, dank voor het organiseren en tot volgend jaar!