Beste lezers, ik besef me dat ik met mijn vorige bijdrage nogal politiek ben geweest en bovendien over een beladen onderwerp heb geschreven. Dit is natuurlijk moeilijk behapbare stof. Daarom gun ik jullie deze maand een prachtige reportage zonder inhoud: Ik was uw verslaggever ter plaatse op het actieve ledenweekend der M.S.V. Pulse. Geniet allen van dit schoolreisverslag.
Na vorig jaar een nachtje vertoeft de hebben in de meest troosteloze stad van de Euregio (ik zou in Luik mijn hond nog niet laten schijten als ik er een had), had het Bestuur haar best gedaan om qua locatie in ieder geval de prestatie van vorig jaar te evenaren. Het decor betrof namelijk een oude stal midden in het Brabantse niemandsland. De voortekenen hiervan dienden zich al tijdens de autorit naar de accommodatie aan. We werden geconfronteerd met het typische Brabantse landschap: plat met tuinkassen en megastallen. Over de locatie van dit verhaal ga ik niet uitweiden omdat ik de lieve Pulse brabo’s niet wil kwetsen. Ik zal me beperken tot één opmerking: Een bezoek aan Brabant is de beste reclame voor toeristisch Limburg.
Enfin, wie na aankomst dacht rustig uit te kunnen pakken, had het mis. De stal werd namelijk opgeschrikt door een heuse moord. Het Bestuur kondigde aan dat onze geliefde Commissaris Intern Lise in koelen bloede omgelegd was. Lise, vanaf heden als geest aanwezig, was zichtbaar aangedaan door de heimelijke daad die jegens haar verricht was. Het Bestuur gaf aan dat één van de bestuursleden Lise had omgelegd en dat het onze taak was om in dit murder mystery spel de dader te ontmaskeren. Omgedoopt tot rechercheurs werden wij gesplitst in teams. Elk team had zo zijn eigen tactiek om de moordenaar te ontmaskeren. Zo besloten enkelen om systematisch elk bestuurslid uit te vragen om aanwijzingen te verzamelen. Anderen besloten direct dat ze al wisten wie de dader was en namen zich voor om de rest van het weekend een lulverhaal tot in perfectie dicht te timmeren om zo de tegenstand op het verkeerde spoor te zetten. Voor de ingewijden: Het was helaas niet Martijn met het busje.
Van al dat speurwerk krijg je honger en dorst. Voor het eerste besloot het Bestuur om een heuse frietwagen voor het abominabele bedrag van maar liefst €17,50 de neus aan te laten rijden. Hiervoor dank aan de afwezigen verantwoordelijk voor de lage opkomst die de kosten door de frietenpan hebben laten rijzen. Een enkeling besloot dan ook maar het volledige bedrag uit de frietwagen te snoepen als het toch zo veel gekost had.
Voor de dorst was er traditiegetrouwe een cantus geregeld. Een aantal heren besloot direct aan het begin van de cantus dat het de hoogste tijd was voor de nodige portie kloterij en flauwekul. Deze mondjes werden echter al gauw en vakkundig door het praesidium gesnoerd in de vorm van een paar strafadtjes. Ook een inzet van het Limburgs volkslied in plaats van het lied ‘Brabant’ werd niet getolereerd. Hierdoor kon eerdergenoemde enkeling zijn €17,50 vrijwel direct uit het toilet vissen. Dit zou een voorbode zijn van een ouderwetse uit de hand gelopen avond. Helaas laat voor een bindend verhaal mijn geheugen mij hier in de steek dus zal ik mij beperken tot enkele kernpunten: Een échte hond als Pavlov, het Kamasutra boek als cantusbundel, waterpistolen, mensen slaan met een bundel gedipt in pils.
Op een zeker moment besloot het praesidium dat het de controle over de situatie ook helemaal kwijt was en werd traditiegetrouw piano man ingezet. Hierna zette men een vage maar mooie after in en kon het bedje worden opgezocht.
De haan kraaide de volgende ochtend en had iedereen meteen van een zwaar kopje voorzien. Met vermoeide oogjes werden de boterhammetjes (zeer langzaam) achter de kiezen gewerkt en konden we beginnen met de ochtendspellen. Denk hierbij aan een fotospel, muziekspel en een heerlijk potje bierpongen. De beloning voor dit allemaal was een heerlijk broodje knakworst om het kinderfeestje gevoel compleet te maken (behalve het bier en de hoofdpijn). Voor de middagactiviteit had het Bestuur een prachtige rondleiding geregeld bij de brouwerij van het op één na smerigste pils van Nederland. We bezochten de prachtige Bavaria brouwerij waar we van hop tot fles een kijkje konden nemen hoe het bier geproduceerd werd. Als ooggetuige van deze mooie productie zou je zeggen dat je zin krijgt in een biertje toch? Niets blijkt minder waar; de meerderheid van de katerkoppies besloot het in het heuse ‘Bavaria-café’ bij een frisje of koffie te houden.
Om de dorst weer een beetje op te voeren had Penningmeester Natasha een slim trucje bedacht tijdens het bereiden van het avondeten. Zij was ‘uitgeschoten’ met de peper. Dit had natuurlijk zeker niks te maken met de 30 litertjes die nog in een geopend fust lagen te schreeuwen om een consumeerder. Helaas, het trucje mocht niet baten. Zo keerde iedereen toch nog redelijk frisjes huiswaarts naar twee mooie dagen.
Lief Bestuur, dankjewel voor het organiseren!